افشاگری‌های وزیر امور خارجه سابق فرانسه
جنگ لیبی: جنایتی که توسط سارکوزی و ارتش فرانسه علیه انسانیت صورت گرفت
جنگ لیبی: جنایتی که توسط سارکوزی و ارتش فرانسه علیه انسانیت صورت گرفت
منبع: گلوبال ریسرچ
برگردان: خ. طهوری
برگردان: خ. طهوری
در
نگاه اول به وقایع ٢٠١١ در لیبی، این‌طور به نظر می‌رسد که تصمیم به حمله
به این کشور تازه در فوریه و یا مارس این سال گرفته شده بود. جُنگی از
اسناد و مدارک رسمی ظاهراً این امر را تأیید می‌کنند. در ژانویه ٢٠١١
سازمان ملل متحد گفتمان حقوق بشر در لیبی را ترتیب داد. هیچ کشوری از در
مخالفت با آن بیرون نیامد و رهبری لیبی به خاطر نتایج فوق‌العاده‌ای که
کشور او در این زمینه به دست آورده، بیش از اندازه مورد تشویق قرار گرفت.
دشمنان لیبی در آن روزها چه گفتند، همان‌هایی که چند هفته بعد در فراهم
آوردن مقدمات حمله به لیبی شرکت داشتند؟
مثلاً قطر،
نه تنها هیچ جمله انتقادی نگفت، بلکه حتا صریحاً اساس قانونی برای دفاع از
حقوق بشر … و همین‌طور ضمانت‌های منظور شده برای پیاده کردن عملی این اساس
در لیبی را ستود. قطر توصیه کرد که با به پایان رسیدن تحریم‌هایی که از سال
١۹۹٠ در مورد لیبی اعمال می‌گردد، لیبی به کار خود در بهبود وضعیت مادی
مردم ادامه دهد.١ ایالات متحده آمریکا پیشنهاد کرد لیبی خوب است که پروتکل
کنوانسیون در مورد آوارگان سازمان ملل متحد متعلق به سال ١۹۹۷ را امضا
کند.٢ چه پیشنهاد تعجب‌آوری! هیچ‌کس نمی‌تواند از کشوری بخواهد که این یا
آن قرارداد بین‌المللی را به امضا رساند، به ویژه آن‌که این پیشنهاد از طرف
کشوری مطرح شود که خود از امضای بسیاری از قراردادهای بین‌المللی به ویژه
قراردادهایی که مربوط به حقوق بشر می‌شود، سر باز می‌زند. (ایالات متحده
آمریکا هنوز تا امروز عضو کنوانسیون حقوق کودکان سازمان ملل متحد نشده است)
روی‌هم‌رفته
جمله‌بندی کلیه توصیه‌ها در تأیید دولت لیبی برای پیشرفت‌های حاصله این
کشور در مورد حقوق بشر بود و مثلاً این‌طور گفته می‌شد: «به مساعی خود
ادامه دهد»، «کوشش‌های بیش‌تری به خرج دهد»، «پیشرفت‌های بیش‌تری حاصل کند»
و غیره. سودان که حتا پا را بیش‌تر فرا نهاده و پیشنهاد می‌کرد که از
جمهوری عربی لیبی درخواست شود، تجربیات خود در مورد ایجاد استانداردهای یک
زندگی مطلوب برای خانوارهای کم‌درآمد را، به ویژه با در اختیار نهادن
امکانات سرمایه‌گذاری به آن‌ها، در اختیار کشورهای دیگر قرار دهد.۳ چند
هفته قبل از حمله نظامی، رییس‌جمهور فرانسه از قذافی با احترامات عالیه در
شأن یک رییس‌جمهور پذیرایی کرد.
ولی واقعیات کاملاً
دیگری موجودند که به این تردید دامن می‌زنند که یک بازی کثیف صورت گرفت تا
از هوشیاری رهبری لیبی بکاهد و لالایی به گوش آن بخواند و سودان نیز بخشی
از این توطئه بود.
کتاب سارکوزی در چنبره برنار آنری
لِوی۴ که اخیراً انتشار یافته، توسط وزیر امور خارجه سابق فرانسه رولان
دوما۵ و وکیل مشهور، ژاک ورژ۶ نگاشته شده است. در این کتاب به طور مبسوط در
مورد مسؤولیت رییس‌جمهور فرانسه در جنایات علیه انسانیت که توسط ارتش
فرانسه در لیبی اعمال شد، شرح داده می‌شود. این کتاب به ویژه این امکان را
برجسته می‌کند که می‌توان با استناد به عضویت فرانسه در ساختار دیوان
بین‌المللی کیفری ICC و قبول یک قانون ویژه در مورد تقبل این ساختار در
قوانین فرانسه، رییس‌جمهور وقت فرانسه را به پای میز دادگاه کشید. رولان
دوما و ژاک ورژ، نیکولا سارکوزی را مسؤول بمباران شهرهای لیبی، از جمله
ساختمان‌های دولتی و مسکونی، تأسیسات ضروری برای انجام خدمات روزانه
شهروندی و گنجینه‌های فرهنگی می‌دانند.
آن‌ها مدارکی
را ارایه می‌دهند که ادعاهای رسمی سازمان نظامی ناتو را در مورد این‌که
خساراتی به مردم غیرنظامی وارد نیامده، باطل می‌سازند.۷ در پس‌گفتار کتاب
آمده که موسیو سارکوزی نه وارث ژنرال دوگل، ژیسکاردستن و نه فرانسوا میتران
است. این یک تأیید تاریخی است. من تازه پس از این‌که چند هفته پیش طی یک
کنفرانس خارق‌العاده در پاریس با ر. دوما و ژ. ورژ ملاقات کردم، آن را
دریافتم.
۹ دسامبر: وکلا، فرهیختگان و اصحاب
رسانه‌ای فرانسه گردهم آمدند تا جوانب بین‌المللی حقوقی حمله به لیبی را در
قلب کشوری که مبتکر اصلی جنگ بود، بررسی کنند.۸ چهار سخنگوی میزگرد عبارت
بودند از: ه. کیرش‌لر (اتریش)، ر. مرکل (آلمان) که هر دو از استادان حقوق
بین‌الملل هستند. از روسیه نویسنده این مقاله حضور داشت و از فرانسه وزیر
امور خارجه سابق فرانسه ر. دوما شرکت کرده بود. فرد اخیر به ویژه به خاطر
بیانات غیرمعمول صریح و غیرمترقبه خود بسیار درخشید.
ر.
دوما گفت همه چیز در سال ١۹۸۳ آغاز شد. او در مقام نماینده مجلس از طرف
رییس‌جمهور میتران در یک مسؤولیت محرمانه مؤظف شده بود روابط حسنه‌ای با
لیبی برقرار کند. برای انجام این کار او چندین بار به لیبی سفر کرده بود،
بدون این‌که حتا سفیر فرانسه در طرابلس مطلع شود. ولی پس از آن‌که او وزیر
امور خارجه فرانسه شد، ایالات متحده آمریکا کوشش فراوانی به خرج داد تا
فرانسه را به تغییر سیاست خود وادار کند.
هیأت
نمایندگی پنتاگون در سال ١۹۸۵ به فرانسه آمد تا او را مجاب کند که قذافی
دارای سلاح‌های شیمیایی است. آن‌ها کوشش کردند که او و در نتیجه رییس‌جمهور
میتران را متقاعد کنند که فرانسه باید لیبی را بمباران کند، زیرا قذافی
مبدل به خطر بزرگی برای اروپا گردیده است. ر. دوما خشمگین شده و سؤال کرده
بود که آیا حقیقت دارد که شهروندان آمریکا بدون داشتن ویزا می‌توانند به
لیبی سفر کنند و در معاملات نفتی سهیم باشند. … ١۹۸۸ ایالات متحده آمریکا
از ژاک شیراک نخست‌وزیر فرانسه درخواست کسب اجازه برای پرواز ١٠٠ هواپیمای
جنگی آمریکا را از حریم هوایی فرانسه برای بمباران لیبی کرد. دوما براین
عقیده بود که باید این درخواست را رد کرد. او فکر می‌کرد که این تصمیم درست
همان تصمیمی است که رییس‌جمهور از او متوقع است و حق با او بود و
رییس‌جمهور این درخواست را رد کرد. ژاک شیراک با این‌که عقیده دیگری داشت،
به تصمیم رییس‌جمهور گردن نهاد. امتناع از دادن اجازه پرواز از حریم هوایی
فرانسه نتوانست جلوی حمله هوایی آمریکا را بگیرد و تنها عملیات نظامی را ٢٠
ساعت به تعویق افکند … از آن زمان و در طول تمام این سال‌ها فرانسه در
مقابل فشارهای ایالات متحده آمریکا برای حمله به لیبی مقاومت کرد ولی
سرانجام امروز تسلیم شد. و بیش‌تر از آن، خود حمله را آغاز کرد.۹
طبیعی
است که فراهم ساختن مقدمات جنگ علیه لیبی قبل از فوریه ٢٠١١ آغاز شده بود
ولی تصور می‌کنم که این برای اولین بار بود که کسی که شخصاً به طور مستقیم
در آن شرکت داشت این‌طور صادقانه و بی‌پرده در مورد آن سخن می‌گفت.
افشاگری‌های دوما نه تنها سرنخ‌هایی در مورد کلیه روندهای توجیه سیاسی
ناتو ارایه می‌دهد، بلکه شکی باقی نمی‌گذارد که کلیه ناآرامی‌های کشورهای
عربی، عملیاتی هستند که از مدت‌ها پیش بسیار خوب برنامه‌ریزی شده اند …
تأملات
برای کوشش‌های مداوم برای نابودی دولت سوریه را نباید تنها در چارچوب
«بهار عربی» محدود دید. این کوشش‌ها بخشی از یک متن به مراتب گسترده‌تر
دیگر در دهه‌های اخیر، از جمله استقرار دیوان بین‌المللی کیفری که بیش از
١۴٠ کشور را وابسته ساخته است،١٠ می‌باشد. با این وجود تعداد قلیلی از
کشورها این جرأت را به خود دادند تا از مستعمره کردن «آزادانه» خود خودداری
کنند. مثلاً لیبی هیچ‌گاه این قرارداد را امضا نکرد، لذا برای ارجاع وضعیت
لیبی به دیوان بین‌المللی کیفری لازم شد ابزار سازمان ملل متحد فعال
گردد.
سوریه انعطاف‌پذیرتر بود و در سال ٢٠٠٠
قرارداد دیوان بین‌المللی کیفری را امضا کرد ولی تاکنون مورد تصویب قرار
نداده است. احتمالاً غرب امضای سوریه را نوعی مانور برای گمراه کردن تلقی
کرد و لذا متوسل به ابزار دیگر شد. امروز به ظن یقین می‌توان گفت که سوءقصد
به رفیق حریری، نخست‌وزیر لبنان، با این هدف صورت گرفت تا ابزار و وسایل
لازم «بین‌المللی» فراهم شود و پس از آن مسأله سوریه کوتاه و قاطع یک‌سره
گردد. در آغاز یک کمیته تحقیقی «بین‌المللی» تشکیل شد و پس از آن تریبونال
ویژه لبنان به وجود آمد.١١ ولی هدف اصلی تریبونال، مردم لبنان به خودی خود
نیست، بلکه نیروهای لبنانی هوادار سوریه مورد نظرند. با حمله به این نیروها
می‌توان به سوریه ضربه زد. نباید ساده‌لوح بود. سوریه امروز هدف اصلی است.
چند دهه دیگر باید بگذرد تا ما از طریق شاهدین عینی آگاه گردیم که چه زد و
بندهایی به هنگام فراهم آوردن مقدمات تلاشی این کشور صورت گرفته است؟
زیرنویس‌ها:
(۱)
“Report of the Working Group on the Universal Periodic Review; Libyan
Arab Jamahiria”. United Nations Human Rights Council, United Nations
Document: A/HRC/16/15 от ۴ января ۲۰۱۱ года. С.۷,۲۱٫
(۲) Ibid p.25.
(3) Ibid. P..21.
(4) Abbr. Bernard-Henri Lévy – French provocateur (formally a journalist and philosopher). BHL played an active part spurring The French government to start military intervention in Libya. In August 2008 he reported from South Ossetia. At present he is calling for military intervention in Syria.
(5) Rolan Dumas. A lawyer. MP (member of the French National Assembly, Socialist party) 1956 – ۱۹۹۵٫ ۱۹۸۳ – Minister of European Affairs. 1984 -1993 – Foreign Minister in the François Mitterrand government. President of the Constitutional Council in 1995 – ۲۰۰۰٫ He was convicted for criticising a public prosecutor in his book. The conviction was found unlawful by the European Court of Human Rights in May 2010. In May 2011, along with attorney Jacques Vergès, he went to ICC to sue French President Nicholas Sarkozy for crimes against humanity in relation to the Nato bombing campaign against Libya.
(6) Jacques Vergès At prersent he is defending former head of Campuchia (Cambodia) Khieu Samphan before the International Tribunal for Cambodia. As a lawyer he defended Moussa Traore, former Mali’ president, Laurent Gbagbo, former president of Côte d’Ivoire, Tarik Aziz, former Iraqi Foreign minister, Carlos Ilich Ramirez, Klaus Barbie and others.
(7) Dumas R., Verges J., Sarkozy sous BHL, Pierre-Guillaume de Roux, Paris. 2011.
(8) The round table was organized under the aegis of the Institute for Democracy and Cooperation. (Institute’s official website and the conference information:http://www.idc-europe.org/fr/Table-ronde-sur–Le-conflit-libyen-et-le-droit-international.-) . The text of the presentation of the author:: http://www.idc-europe.org/fr/–Les-violations-du-droit-international-dans-la—campagne-libyenne–
(۹) I use the notes I made personally while R.Dumas’s presentation (the text of the presentation has not been published) .
(10) As of December 2011 139 states joined the ICC Statute, it’s ratified by 120. South Sudan was the last to join.
(11) The Special Tribunal for Libya was established beyond the standing international law procedures by the UN Security Council resolution. Russia abstained saying the use of article VII of the UN Charter for the so called establishing of the tribunal is not applicable under the given circumstances
(۲) Ibid p.25.
(3) Ibid. P..21.
(4) Abbr. Bernard-Henri Lévy – French provocateur (formally a journalist and philosopher). BHL played an active part spurring The French government to start military intervention in Libya. In August 2008 he reported from South Ossetia. At present he is calling for military intervention in Syria.
(5) Rolan Dumas. A lawyer. MP (member of the French National Assembly, Socialist party) 1956 – ۱۹۹۵٫ ۱۹۸۳ – Minister of European Affairs. 1984 -1993 – Foreign Minister in the François Mitterrand government. President of the Constitutional Council in 1995 – ۲۰۰۰٫ He was convicted for criticising a public prosecutor in his book. The conviction was found unlawful by the European Court of Human Rights in May 2010. In May 2011, along with attorney Jacques Vergès, he went to ICC to sue French President Nicholas Sarkozy for crimes against humanity in relation to the Nato bombing campaign against Libya.
(6) Jacques Vergès At prersent he is defending former head of Campuchia (Cambodia) Khieu Samphan before the International Tribunal for Cambodia. As a lawyer he defended Moussa Traore, former Mali’ president, Laurent Gbagbo, former president of Côte d’Ivoire, Tarik Aziz, former Iraqi Foreign minister, Carlos Ilich Ramirez, Klaus Barbie and others.
(7) Dumas R., Verges J., Sarkozy sous BHL, Pierre-Guillaume de Roux, Paris. 2011.
(8) The round table was organized under the aegis of the Institute for Democracy and Cooperation. (Institute’s official website and the conference information:http://www.idc-europe.org/fr/Table-ronde-sur–Le-conflit-libyen-et-le-droit-international.-) . The text of the presentation of the author:: http://www.idc-europe.org/fr/–Les-violations-du-droit-international-dans-la—campagne-libyenne–
(۹) I use the notes I made personally while R.Dumas’s presentation (the text of the presentation has not been published) .
(10) As of December 2011 139 states joined the ICC Statute, it’s ratified by 120. South Sudan was the last to join.
(11) The Special Tribunal for Libya was established beyond the standing international law procedures by the UN Security Council resolution. Russia abstained saying the use of article VII of the UN Charter for the so called establishing of the tribunal is not applicable under the given circumstances
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر