آلن گرش، لوموند ديپلماتيک هشتم مه 2012
ترجمه بهروز عارفی
لحظه ای تصور کنيد که در کشور چين، دو هزار زندانی سياسی به مدت چند هفته
دست به اعتصاب غذا زده باشند؛ يا اين که دو هزار زندانی سياسی ديگر در
روسيه اعتصاب غذا کرده باشند. ترديدی نيست که تلويزيون ها و راديو ها با
شتاب عليه نقض حقوق بشر در اين کشورهای دوردست بسيج شده و عنوان نخست
برنامه های خبری خود را به آن اختصاص می دهند و با نکوهش نقض حقوق ابتدائی
بشر، از مقامات کشور شان خواهند خواست که نسبت به اين مسئله واکنش نشان
دهند يا حتی مداخله کرده و عليه پکن و مسکو مجازات هائی اعمال کنند.
اما، واقعيت چيست؟ دو هزار زندانی واقعا اعتصاب غذا کرده اند، اما در فلسطين! اين رويداد ظاهرا توجهی به خود جلب نکرده است. مدت هاست که می دانيم، فلسطينی ها، اعراب و مسلمانان انسان هايی مساوی با ديگران نيستند (1).
به گزارش لوموند (6 مه 2012) «جنبش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی در اسرائيل، دو هزار زندانی را در بر می گيرد» (2).
«اسرائيل برای مهار جنبش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی با مشکلات روزافزونی مواجه است. اين اعتصاب از 17 آوريل برای اعتراض به مقررات حبس اداری به راه افتاد. پيرو مقررات حبس اداري، افراد بدون محاکمه و دادگاه به مدت شش ماه قابل تمديد زندانی می شوند. بنا بر گزارش انجمن الضمير، (به معنی وجدان که انجمن فلسطينی دفاع از حقوق زندانيان است) در اين اعتصاب غذا، دو هزار زندانی شرکت دارند.»
دست کم «دو زندانی به نام های بلال دياب، 27 ساله اهل جنين و طاهر هلاهله 33 ساله اهل الخليل از اعضای جهاد اسلامی که از 29 فوريه اعتصاب غذا کرده اند، در شرايط وخيمی به سر می برند. پس از هفتاد روز بدون غذا، آنان در مرحله ای به سر می برند که پزشکان « مرحله بحرانی» می نامند. در روز 3 مه هر دو جوان را با صندلی چرخدار به دادگاه عالی اسرائيل بردند اما، دادگاه مزبور تصميم آزادی احتمالی را به آينده موکول کرد».
«دست کم، وضعيت جسمانی شش زندانی ديگر نيز نگران کننده اعلام شده است. اين اعتصاب غذا به زندان های عمده اسرائيل نيز سرايت کرده و چندين رهبر گروه های مقاومت فلسطين از جمله احمد سعدات، رهبر «جبهه خلق برای آزادی فلسطين» به آن پيوسته اند. در حالی که تظاهرات پشتيبانی از اين جنيش چند شهر فلسطين را فراگرفته، دولت بنيامين نتان ياهو، نخست وزير اسرائيل هيچ تصميمی در اين مورد نگرفته است.»
اين اعتصاب، در درجه نخست، مسئله «حبس اداری» (يعنی بدون مدرک و محاکمه) را هدف قرار داده است که ميراث دوران قيمومت بريتانيا است، هنگامی که بريتانيا (در سال های 1944 تا 1948) با «تروريسم صهيونيستی» مبارزه می کرد. همان طوری که در کتاب «فلسطين مظهر چه چيزی است؟» (3) يادآوری می کنم، حقوق دانان بسياری از جمله دکتر موشه دونکل بوم ، اين قانون استثنائی را مورد نکوهش قرار داده اند. نامبرده بعد ها عضو دادگاه عالی اسرائيل گرديد. او اعلام کرده بود : «اين آئين نامه تهديدی دائمی عليه شهروندان است. ما، حقوقدانان به آن به ديدهء نقض آشکار اصول اساسی برابري، عدالت و انضباط نگاه می کنيم. اين آئين نامه خودکامه ترين تصميمات مقامات نظامی و اداری را به نمايش می گذارد. (...) اين آئين نامه شهروندان را از حقوق شان محروم کرده و به مقامات کشور قدرت نامحدود می دهد.» اما، صهيونيست ها پس از رسيدن به قدرت، اين انتقادات را فراموش کرده و از اين قوانين بر ضد اعراب استفاده کردند.»
دادگاه عالی اسرائيل که برخی آن را به مثابه ضامن دموکراسی در اين کشور معرفی می کنند، فرجام خواهی دو زندانی بلا تکليف را که دو ماه است اعتصاب غذا کرده اند، رد کرد. (هآرتص، 8 مه 2012) (4). دادگاه عالی اسرائيل در کمال تزوير اعلام کرد که اين روش حبس اداری «در زمينه قضائي، خطا بوده» و بايد «تا حد امکان کمتر» مورد استفاده قرار گيرد، اما فرجام خواهی زندانيان را رد کرد. در گذشته، اسرائيل به طور رسمي، اعمال «فشار های بدنی معتدل» به زندانيان فلسطينی را مجاز می دانست: يعنی کمی شکنجه، نه زياد!... اين دادگاه عالی «بشردوست»، تا سال 1999 از اين تصميم حمايت کرد (در آن هنگام، زمان اوج «مذاکرات صلح» ميان اسرائيل و سازمان آزادی بخش فلسطين بود!).
ريچارد فالک*، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر در سرزمين های اشغالی فلسطين، با گزارش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی اعلام کرد «از نقض دائمی حقوق بشر در زندان های اسرائيل منزجر شده است . از سال 1967، تعداد 750 هزار فلسطينی از جمله 23 هزار زن و 225 هزار کودک در زندان های اسرائيل زندانی شده اند. يعنی 20 درصد کل جمعيت فلسطينی سرزمين های اشغالی » (5).
نتيجه اين است: سکوت بيشتر رسانه ها؛ عدم وجود کوچکترين فشاری بر دولت اسرائيل؛ عدم مشاهده هيچ برآشفتگی اخلاقی در روشنفکران نامدار ... زمين همچنان می چرخد و برخی در شگفتند که چرا گفتمان اروپائيان در باره دموکراسی و حقوق انساني، در جهان عرب بيشتر مايه ريشخند شده است.
-----
Palestine, ces prisonniers ignor�s en gr�ve de la faim, Alain GRESH, 8 mai 2012, Le Monde-Diplomatique
http://blog.mondediplo.net/2012-05-08-Palestine-ces-prisonniers-ignores-en-greve-de-la
پاورقی ها:
1 � به مقاله «گيلعاد شاليت و 1027 انسان ديگر» مراجعه کنيد:
http://ir.mondediplo.com/article1734.html
2 �Le mou vement de gr�ve de la faim des pri son niers pales ti niens en Isra�l s��tendrait � 2000 d�tenus
http://www.france-palestine.org/Le-mouvement-de-greve-de-la-faim
3 - عنوان اصلی کتاب آلن گرش: De quoi la Palestine est-elle le nom ?, d�Alain GRESH, Les liens qui lib�rent, Paris
4 �Court rejects petition by Palestinian hungerstrikers against detention
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/court-rejects-petition-by-palestinian-hunger-strikers-against-detention-1.428857
5 - Isra�l : la derni�re arme des prisonniers palestiniens
http://www.france-palestine.org/Israel-la-derniere-arme-des
* ريچار فالک، حقوقدان و استاد حقوق دانشگاه پرينستون، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در تاريخ 2 مه 2012 گزارشی تکان دهنده با عنوان The Massive Palestinian Hunger Strike: Traveling below the Western Radar منتشر کرده است.
در اين نوشته، او توضيح می دهد که چگونه رسانه های غرب نسبت به خبر اعتصاب گسترده زندانيان فلسطينی بی اعتنا مانده اند ، در حالی که همزمان، خبرهای مربوط به پناه بردن فعال نابينای حقوق بشر چين به سفارت آمريکا را بطور گسترده پخش کرده و خبر او را در راس اخبار خود قراردادند.
فالک در ابتدای مقاله می پرسد که آيا اگر در هر نقطه ای از جهان، غير از فلسطين بيش از هزار و سيصد نفر در اعتصاب غذا شرکت می کردند، آيا رسانه های غرب بدون ترديد با نگرانی با اين رويداد برخورد نمی کردند؟ ... او اضافه می کند که در گذشته مقاومت قهرآميز فلسطينيان را «تروريستی» ارزيابی می کردند؛ اما، امروز که فلسطينيان به روش های غير خشونت بار مبارزه می کنند، فعاليت ان ها در گوش های ناشنوا و چشمان نابينا اثری نمی بخشد. ...در پايان او می نويسد که «جهان مدت ها ست تلاش های يک جانبه فلسطينيان را برای رسيدن به صلح با اسرائيل ناديده گرفته و حتی به رغم موافقت فلسطينيان برای ايجاد دولتی مستقل و آزاد فقط بر روی 22 درصد از سرزمين تاريخی فلسطين ، هيچ کمکی در راه عملی شدن آن نکرده است. وی سپس به نکوهش دولت اسرائيل و سياست های نتانياهو می پردازد و دو رويی رسانه های غرب را افشا می کند. مقاله بالا از گزارش ريچارد فالک الهام گرفته است. اصل مقاله فالک را به زبان انگليسي، در سايت زير بخوانيد:
http://richardfalk.wordpress.com/2012/05/02/the-massive-palestinian-hunger-strike-traveling-below-the-western-radar/
--------------------------------------------------------------
در پايان، توجه دوستداران آزادی و عدالت را به اين اقدام همبستگی با مردم فلسطين در شهر بونوي، حومه پاريس جلب می کنيم:
مسابقات فوتبال همبستگی به نفع کودکان فلسطينی
در راه گسترش و پيشبرد حق کودکان به بازی و ورزش
يک استاديوم برای غزه
برای فلسطين
يکشنبه 20 مه 2012
از ساعت 9 صبح
2, rue Jean Catelas
94380 Bonneuil-sur-Marne
Inscriptions : 06 51 48 64 43
Email : laakiba@hotmail.fr
Facebook :unstadepourgazaBonneuil
-------------------------------------------------------------------
http://www.europalestine.com/spip.php?article7195
ترجمه بهروز عارفی
اما، واقعيت چيست؟ دو هزار زندانی واقعا اعتصاب غذا کرده اند، اما در فلسطين! اين رويداد ظاهرا توجهی به خود جلب نکرده است. مدت هاست که می دانيم، فلسطينی ها، اعراب و مسلمانان انسان هايی مساوی با ديگران نيستند (1).
به گزارش لوموند (6 مه 2012) «جنبش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی در اسرائيل، دو هزار زندانی را در بر می گيرد» (2).
«اسرائيل برای مهار جنبش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی با مشکلات روزافزونی مواجه است. اين اعتصاب از 17 آوريل برای اعتراض به مقررات حبس اداری به راه افتاد. پيرو مقررات حبس اداري، افراد بدون محاکمه و دادگاه به مدت شش ماه قابل تمديد زندانی می شوند. بنا بر گزارش انجمن الضمير، (به معنی وجدان که انجمن فلسطينی دفاع از حقوق زندانيان است) در اين اعتصاب غذا، دو هزار زندانی شرکت دارند.»
دست کم «دو زندانی به نام های بلال دياب، 27 ساله اهل جنين و طاهر هلاهله 33 ساله اهل الخليل از اعضای جهاد اسلامی که از 29 فوريه اعتصاب غذا کرده اند، در شرايط وخيمی به سر می برند. پس از هفتاد روز بدون غذا، آنان در مرحله ای به سر می برند که پزشکان « مرحله بحرانی» می نامند. در روز 3 مه هر دو جوان را با صندلی چرخدار به دادگاه عالی اسرائيل بردند اما، دادگاه مزبور تصميم آزادی احتمالی را به آينده موکول کرد».
«دست کم، وضعيت جسمانی شش زندانی ديگر نيز نگران کننده اعلام شده است. اين اعتصاب غذا به زندان های عمده اسرائيل نيز سرايت کرده و چندين رهبر گروه های مقاومت فلسطين از جمله احمد سعدات، رهبر «جبهه خلق برای آزادی فلسطين» به آن پيوسته اند. در حالی که تظاهرات پشتيبانی از اين جنيش چند شهر فلسطين را فراگرفته، دولت بنيامين نتان ياهو، نخست وزير اسرائيل هيچ تصميمی در اين مورد نگرفته است.»
اين اعتصاب، در درجه نخست، مسئله «حبس اداری» (يعنی بدون مدرک و محاکمه) را هدف قرار داده است که ميراث دوران قيمومت بريتانيا است، هنگامی که بريتانيا (در سال های 1944 تا 1948) با «تروريسم صهيونيستی» مبارزه می کرد. همان طوری که در کتاب «فلسطين مظهر چه چيزی است؟» (3) يادآوری می کنم، حقوق دانان بسياری از جمله دکتر موشه دونکل بوم ، اين قانون استثنائی را مورد نکوهش قرار داده اند. نامبرده بعد ها عضو دادگاه عالی اسرائيل گرديد. او اعلام کرده بود : «اين آئين نامه تهديدی دائمی عليه شهروندان است. ما، حقوقدانان به آن به ديدهء نقض آشکار اصول اساسی برابري، عدالت و انضباط نگاه می کنيم. اين آئين نامه خودکامه ترين تصميمات مقامات نظامی و اداری را به نمايش می گذارد. (...) اين آئين نامه شهروندان را از حقوق شان محروم کرده و به مقامات کشور قدرت نامحدود می دهد.» اما، صهيونيست ها پس از رسيدن به قدرت، اين انتقادات را فراموش کرده و از اين قوانين بر ضد اعراب استفاده کردند.»
دادگاه عالی اسرائيل که برخی آن را به مثابه ضامن دموکراسی در اين کشور معرفی می کنند، فرجام خواهی دو زندانی بلا تکليف را که دو ماه است اعتصاب غذا کرده اند، رد کرد. (هآرتص، 8 مه 2012) (4). دادگاه عالی اسرائيل در کمال تزوير اعلام کرد که اين روش حبس اداری «در زمينه قضائي، خطا بوده» و بايد «تا حد امکان کمتر» مورد استفاده قرار گيرد، اما فرجام خواهی زندانيان را رد کرد. در گذشته، اسرائيل به طور رسمي، اعمال «فشار های بدنی معتدل» به زندانيان فلسطينی را مجاز می دانست: يعنی کمی شکنجه، نه زياد!... اين دادگاه عالی «بشردوست»، تا سال 1999 از اين تصميم حمايت کرد (در آن هنگام، زمان اوج «مذاکرات صلح» ميان اسرائيل و سازمان آزادی بخش فلسطين بود!).
ريچارد فالک*، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد برای حقوق بشر در سرزمين های اشغالی فلسطين، با گزارش اعتصاب غذای زندانيان فلسطينی اعلام کرد «از نقض دائمی حقوق بشر در زندان های اسرائيل منزجر شده است . از سال 1967، تعداد 750 هزار فلسطينی از جمله 23 هزار زن و 225 هزار کودک در زندان های اسرائيل زندانی شده اند. يعنی 20 درصد کل جمعيت فلسطينی سرزمين های اشغالی » (5).
نتيجه اين است: سکوت بيشتر رسانه ها؛ عدم وجود کوچکترين فشاری بر دولت اسرائيل؛ عدم مشاهده هيچ برآشفتگی اخلاقی در روشنفکران نامدار ... زمين همچنان می چرخد و برخی در شگفتند که چرا گفتمان اروپائيان در باره دموکراسی و حقوق انساني، در جهان عرب بيشتر مايه ريشخند شده است.
-----
Palestine, ces prisonniers ignor�s en gr�ve de la faim, Alain GRESH, 8 mai 2012, Le Monde-Diplomatique
http://blog.mondediplo.net/2012-05-08-Palestine-ces-prisonniers-ignores-en-greve-de-la
پاورقی ها:
1 � به مقاله «گيلعاد شاليت و 1027 انسان ديگر» مراجعه کنيد:
http://ir.mondediplo.com/article1734.html
2 �Le mou vement de gr�ve de la faim des pri son niers pales ti niens en Isra�l s��tendrait � 2000 d�tenus
http://www.france-palestine.org/Le-mouvement-de-greve-de-la-faim
3 - عنوان اصلی کتاب آلن گرش: De quoi la Palestine est-elle le nom ?, d�Alain GRESH, Les liens qui lib�rent, Paris
4 �Court rejects petition by Palestinian hungerstrikers against detention
http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/court-rejects-petition-by-palestinian-hunger-strikers-against-detention-1.428857
5 - Isra�l : la derni�re arme des prisonniers palestiniens
http://www.france-palestine.org/Israel-la-derniere-arme-des
* ريچار فالک، حقوقدان و استاد حقوق دانشگاه پرينستون، گزارشگر ويژه سازمان ملل متحد در تاريخ 2 مه 2012 گزارشی تکان دهنده با عنوان The Massive Palestinian Hunger Strike: Traveling below the Western Radar منتشر کرده است.
در اين نوشته، او توضيح می دهد که چگونه رسانه های غرب نسبت به خبر اعتصاب گسترده زندانيان فلسطينی بی اعتنا مانده اند ، در حالی که همزمان، خبرهای مربوط به پناه بردن فعال نابينای حقوق بشر چين به سفارت آمريکا را بطور گسترده پخش کرده و خبر او را در راس اخبار خود قراردادند.
فالک در ابتدای مقاله می پرسد که آيا اگر در هر نقطه ای از جهان، غير از فلسطين بيش از هزار و سيصد نفر در اعتصاب غذا شرکت می کردند، آيا رسانه های غرب بدون ترديد با نگرانی با اين رويداد برخورد نمی کردند؟ ... او اضافه می کند که در گذشته مقاومت قهرآميز فلسطينيان را «تروريستی» ارزيابی می کردند؛ اما، امروز که فلسطينيان به روش های غير خشونت بار مبارزه می کنند، فعاليت ان ها در گوش های ناشنوا و چشمان نابينا اثری نمی بخشد. ...در پايان او می نويسد که «جهان مدت ها ست تلاش های يک جانبه فلسطينيان را برای رسيدن به صلح با اسرائيل ناديده گرفته و حتی به رغم موافقت فلسطينيان برای ايجاد دولتی مستقل و آزاد فقط بر روی 22 درصد از سرزمين تاريخی فلسطين ، هيچ کمکی در راه عملی شدن آن نکرده است. وی سپس به نکوهش دولت اسرائيل و سياست های نتانياهو می پردازد و دو رويی رسانه های غرب را افشا می کند. مقاله بالا از گزارش ريچارد فالک الهام گرفته است. اصل مقاله فالک را به زبان انگليسي، در سايت زير بخوانيد:
http://richardfalk.wordpress.com/2012/05/02/the-massive-palestinian-hunger-strike-traveling-below-the-western-radar/
--------------------------------------------------------------
در پايان، توجه دوستداران آزادی و عدالت را به اين اقدام همبستگی با مردم فلسطين در شهر بونوي، حومه پاريس جلب می کنيم:
مسابقات فوتبال همبستگی به نفع کودکان فلسطينی
در راه گسترش و پيشبرد حق کودکان به بازی و ورزش
يک استاديوم برای غزه
برای فلسطين
يکشنبه 20 مه 2012
از ساعت 9 صبح
2, rue Jean Catelas
94380 Bonneuil-sur-Marne
Inscriptions : 06 51 48 64 43
Email : laakiba@hotmail.fr
Facebook :unstadepourgazaBonneuil
-------------------------------------------------------------------
http://www.europalestine.com/spip.php?article7195
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر