صاحبان واقعی اموال سازمان در اشرف چه کسانی هستند؟
این اموال در واقع نتیجه خون هزاران انسان بی گناهی است که چه در ایران و چه در عراق توسط سازمان بر زمین ریخته شده است
بهار ایرانی 
“قیمت مالکیتهای غیرمنقول در اشرف اکنون ۵۰۰ میلیون دلار ارزیابی می شود که شامل زیرساختها، تأسیسات، ساختمانها، جاده کشی و سیستمهای آب و برق و فاضلاب است.”
این برآورد در کنار دارایی های منقول سازمان که مشروح آن در همین بیانیه لیست شده از این قرار است :
خودروها و انواع ماشین آلات (۱۲۰۰ دستگاه)، ژنراتورها و تجهیزات تولیدبرق (۷۰۰ قطعه دستگاه)
چاپخانه و پرینتر و دستگاههای تکثیر (۳۰۰ فقره)
دستگاهها و تجهیزات درمانی (۳۰۰ فقره)
دستگاهها و تجهیزات صنعتی و تولیدی(بیش از ۴۰۰ فقره)
دستگاهها و وسائل خانگی ۴۰۰۰۰ فقره)
دستگاهها و وسایل آشپزخانه (۶۰۰ قطعه و دستگاه)
دستگاههای سرمایشی و گرمایشی (۱۰۰۰۰ فقره)
دستگاهها و تجهیزات صوت و تصویر (۳۰۰۰ قطعه و دستگاه)
دستگاهها و تجهیزات ارتباطات تلفنی (۲۰۰ فقره)
بنگال و کانتینر (۵۰۰ عدد)
دستگاهها و الزامات آبرسانی (۲۰۰۰ فقره)
تجهیزات دفاع مدنی (۳۰۰۰ قطعه)
در همین رابطه و در بخش دیگری در خصوص احیای قرارگاه اشرف از بیابان لم یزرع به یک شهر مدرن و صاحب امکانات زیر آمده است :
” ساکنان اشرف طی ۲۶سال اشرف را از یک بیابان خشک، به یک شهر مدرن با ایستگاه برق و شبکه برق رسانی، دو ایستگاه پمپاژ آب از رودخانه و سیستم های تصفیه آب و آبرسانی، خیابان کشی، دانشگاه، کتابخانه، موزه، بیمارستان، گورستان، مسجد، پارک، دریاچه، مزارع، کارگاههای صنعتی، تأسیسات ورزشی وتفریحی و پناهگاههای زیر زمینی در برابر بمبارانها و حملات مکرر رژیم ایران با موشکهای اسکاد B تبدیل کردند. در این شهر صدها ساختمان و سالن اجتماعات با صدهاهزار متر مربع زیر بنا و نزدیک به ۱۰۰ کیلومتر راه و خیابان آسفالته وجود دارد.”
صرفنظر از صحت و سقم این آمار و ارقام و محاسبات مالی، به هر حال این سؤال به عنوان پیش فرض روی میز سازمان قرار می گیرد که این حجم از دارایی های ادعایی از چه طریق و از چه منابعی تأمین شده است. این ارقام البته سوای اینکه بخش اعظمی از اموال منقول سازمان که شامل اداوت جنگی از جمله تانک ها و خودروهای نظامی و سلاح های سبک و سنگین می شود، پیشتر توسط نیروهای ائتلاف و آمریکا مصادره و متأسفانه نابوده شده است. جمع این اموال به هر حال نیازمند یک کار کارشناسانه و جدی است. منهای این آمار و ارقام و موجودی ها بدیهی است در اشرف تجهیزات و وسایل دیگری وجود دارد که سازمان به دلایل کاملا امنیتی و غیره از طرح و ادعا درباره آنها خودداری می کند. این موارد آنگونه که بعضا مورد تأکید برخی اعضای فراری از اشرف قرار گرفته به مرور نابود و محو شده اند. با این حساب بطور واقعی نمی توان به رقم واقعی ارزش اموال منقول و غیر منقول در اشرف پی برد. هر چند با همین ارقامی که سازمان می دهد جا برای طرح بسیاری سؤالات درباره منابع اصلی آنها به قوت خود باقی است. این ارقام را باید با ارقام سایر هزینه های جاری، موضوعی، موردی، و … جمع کرد تا ببینیم حجم واقعی درآمدها و مخارج سازمان و از جمله هزینه هایی که صرف مخارج یومیه و همچنین تلویزیون مجاهدین میشود در نهایت چقدر است. در این صورت بدیهی است اولین سؤال این خواهد بود که منابع این حجم پول مصروف شده و نشده که فی الحال هزینه برگزاری کنفرانس ها و همایش ها و هزینه تردد و ایاب و ذهاب و … حامیان و سیاه لشکرهای سازمان در اروپا را شامل می شود، از چه منابعی تهیه و تغذیه می شود. در اینکه به هر حال بخشی از ارزش اشرف همانگونه که در بیانیه مورد تأکید قرار گرفته محصول استثمار جسمی اعضای سازمان است شکی نیست، اما باید اذعان کرد بخش عمده ارزش اشرف به همان امکانات مورد اشاره مرتبط می شود. براستی صاحبان اصلی این اموال چه کسانی هستند؟ این سؤالی است که در تمامی موارد مربوط به دارایی های نقدی و غیر نقدی و … سازمان مربوط و مطرح است. یا حداقل در خصوص اموال و دارایی هایی که سازمان در عراق و مشخصا در قرارگاه اشرف مدعی آن است، جدی تر مطرح می شود.
برای اثبات این ادعا شایسته است هیئتی جهت تحقیق منابع سازمان تشکیل شود. وظیفه این هیئت باید بررسی منابع مالی سازمان و حداقل در طی سه دهه اقامت در قرارگاه اشرف باشد. آنچه مسلم اینکه پیشتر به اندازه لازم و اقناع کننده ای افشاگری های لازم در راستای اعطای کمک های بلاعوض صدام و البته از جیب مردم محروم عراق و توسط بالاترین مقامات ارتش و سرویس های استخبارات عراق صورت گرفته است. بعلاوه تصاویر مستند از حمل دینارهای عراقی که با کامیون به سمت قرارگاه اشرف بارگیری می شوند، همچنین ساخت دهها مقر اقامت برای مسعود رجوی در شهرهای بزرگ عراق از جمله بغداد و … اهداء ادوات نظامی و .. وسایل لوکس و قیمتی مربوط به مقرهای رجوی، امکانات امنیتی و هزینه های مربوط به آن، و دهها موضوع و موارد نامکشوف و پنهانی دیگر از موارد و موضوعاتی هستند که به نظر می رسد هرگونه بی تفاوتی و مسامحه در قبال چند و چون و کم و کیف آنها بر نقض حقوق ملت عراق توسط همزمان صدام و سازمان دلالت دارد.
اما فارغ از این ضرورت ها آنچه حائز اهمیت نشان می دهد موضع طلبکارانه سازمان در قبال چپاول اموال ملت عراق و مطالبات غیر قانونی آنها است. به نظر می رسد این میزان وقاحت و حالت تهاجمی سازمان در رابطه با اموال اشرف حاکی از اولویت بندی است که مقامات عراقی و در راستای ضرورت و اولویت خارج کردن سازمان از عراق بخرج می دهند. همچنانکه مسکوت گذاشتن حکم جلب ۶۰ تن از اعضای سازمان توسط قوه قضائیه عراق که تمامی پروسه های قانونی و قضایی آن طی شده و تا مرحله صدور حکم جلب و دستگیری هم پیش رفته، ظاهرا در چنین مرحله ای می رود تا با انفعال و بی تفاوتی مقامات مسئول عراقی به فراموشی سپرده شود. این درست که در حال حاضر ضرورت اخراج مجاهدین از عراق همه چیز را و حتی جنایات و چپاول اموال و پول های مردم عراق را تحت الشعاع قرار داده است، اما نباید از نظر دور داشت این موضع انفعالی پیش از اینکه به تسریع امر خروج و جابجایی سازمان منتهی شود، سازمان را در موضع طلبکاری قرار خواهد داد. والا چه کسی است که نداند اشرف با هر عنوان و صفت و وضعیتی که در حال حاضر دارد و پیش از اینکه محصول استثمار جسمی اعضای سازمان باشد، به دینارها و پول های بی حساب و کتابی وابسته بوده و هست که صدام در ازای خیانت و جنایت های اعمال شده بر مردم ایران و بعضا ملت عراق دریافت کرده است. این اموال در واقع نتیجه خون هزاران انسان بی گناهی است که چه در ایران و چه در عراق توسط سازمان بر زمین ریخته شده است.
اینکه حالا سازمان از موضع بالا و دست پیش ادعای مالکیت بر این اموال و مطالبه وجوه نقدی آن را داشته باشد، از آن دست ادعاهایی است که هر اندازه بی تفاوتی و انفعال در قبال آن سازمان را گام به گام به سمت سرقت تمام و کمال آنها تشویق خواهد کرد. اینکه سازمان در همین بیانیه ادعا می کند فاکتور خرید اموال منقول موجود در اشرف را تحویل مقامات سازمان ملل نموده بسیار جای تأمل دارد. در واقع چیزی که می تواند ثابت کند صاحب یا صاحبان اصلی این اموال چه کسانی هستند نه سندسازی ها و فاکتور سازی های سازمان که پاسخ سرراست و بی واسطه به این سؤال است که پول خرید این اموال از کجا تأمین شده است؟ این اموال ادعایی چه رابطه ای با کامیون های مملو از دیناری دارد که به استناد تصاویر از طریق صدام در اختیار سازمان قرار گرفته است. اگر قرار است به صرف بیرون کردن سازمان از عراق دهها سؤال مالی و سیاسی و پرونده های جنایی و جرائم سازمان در عراق مسکوت گذاشته مانده و به بوته فراموشی سپرده شود، بی شک مردم عراق و کسانی که جان و مال شان در طی سه دهه حضور سازمان در عراق به یغما و به قتل رسیده است، از این بذل و بخشش که مصداق خرج که از کیسه میهمان بود … است، هرگز نه خواهند بخشید و نه کسانی را که به دلایل سیاسی و غیره چشم بر ستم سه دهه مجاهدین بر مردم عراق بسته خواهند گذشت. نباید تسلیم شدن سازمان به خروج از عراق را بهانه و بهای فراموش کردن سؤالات اساسی در خصوص غارت و تصاحب و روابط سیاسی و نظامی سازمان با صدام نمود. سؤال اساسی برای مقامات عراقی، نماینده سازمان ملل و نهادهای بین المللی باید این باشد که صاحبان واقعی و اصلی اموال قرارگاه اشرف چه کسانی هستند؟ باید این سؤال و پیش از اینکه تصمیمی از جانب هر مقامی درباره اموال منقول و غیر منقول قرارگاه اشرف گرفته شود، مطرح و پاسخ داده شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر