مجاهدین خلق :نماینده سازمان ملل کوبلر عامل فشار،گزارشهای دیگر در این باره

 مجاهدین که تا دیروز کلی تعارف برای "جامعه بین المللی "و "سازمان ملل " تیکه وپار ه میکردند امروز چون یک کم به خواسته های آنها تن نداده است او را "عامل فشار "البته در نهایت بخوان "عامل رژیم "با یک مقدار تعارف ها که حتما در مراحل بعد نیز کنار گذشته میشود ، خواندند

سایت موسوم به "همبستگی ملی "از سایت های اصلی مجاهدین :

نامه فوری نماینده ساکنان اشرف به مارتین کوبلر در ساعت ۲۴ جمعه شب

جمعه، ۲۸ بهمن ۱۳۹۰ / ۱۷ فوریه ۲۰۱۲

۱۰ساعت است ۴۰۰ تن از ساکنان اشرف  در صف  بازرسی ماموران عراقی هستند.درحالیکه شما اصرار داشتید اتوبوس ها باید تا قبل از غروب آفتاب حرکت کنند، بازرسی آزار دهنده و غیرمعمول و کین توزانه برای چیست؟ انتظار میرفت آقای کوبلر در کرسی
نماینده ویژه دبیرکل به عامل فشار حکومت عراق بر مجاهدان اشرف نشود.

بی بی سی 

تخلیه اردوگاه اشرف در عراق آغاز شد

به روز شده:  03:30 گرينويچ - شنبه 18 فوريه 2012 - 29 بهمن 1390

دولت عراق بر تعیین تکلیف هر چه سریعتر سرنوشت ساکنان اردوگاه اشرف اصرار دارد

نزدیک به سه دهه بعد از اقامت اعضای سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف عراق، تخلیه این اردوگاه آغاز شده است.

تا کنون نزدیک به چهارصد نفر از اعضای این اردوگاه با نزدیک به سه هزار و چهارصد عضو به اردوگاه حریه در نزدیکی بغداد منتقل شده اند.
بهزاد سفری یکی از مشاوران حقوقی ساکنان اردوگاه اشرف به خبرگزاری فرانسه گفته بعد از گشتن دقیق افراد و وسایل همراهشان، ۳۹۷ نفر از اعضای سازمان مجاهدین در اردوگاه اشرف را تحت محافظت نیروهای عراقی را به اردوگاه حریه منتقل کرده اند.
قرار است این اردوگاه تا خروج نهایی ساکنان اشرف از خاک عراق اقامتگاه موقت آنها باشد.
اردوگاه اشرف بیست و پنج سال پیش در ۸۰ کیلومتری مرزهای ایران در استان دیاله عراق برقرارشد. جمهوری اسلامی ایران همواره از وجود این اردوگاه و فعالیت های سازمان مجاهدین از خاک عراق معترض بوده است.
پس از اشغال عراق توسط سربازان آمریکایی، ساکنان اردوگاه خلع سلاح شدند و طبق کنواسیون چهارم ژنو امنیت آنان به نیروهای اشغال گر سپرده شد. در اواخر سال ۲۰۰۸، با ضمانت تامین امنیت ساکنان اردوگاه از طرف دولت عراق، کنترل اردوگاهاشرف به نیروهای امنیتی عراقی سپرده شد.
تلاش نیروهای عراقی برای به دست گرفتن کنترل اردوگاه اشرف با مقاومت ساکنان اردوگاه روبرو شد تا جایی که در درگیرهای پیش آمده ده ها عضو سازمان مجاهدین کشته و زخمی شدند.
روز گذشته مریم رجوی، از رهبران سازمان مجاهدین خلق ایران اعلام کرد که با انتقال ۴۰۰ تن از ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه حریه (لیبرتی) در بغداد موافقت می کند.
در بیانه ای که سازمان مجاهدین خلق روز پنجشنبه ۲۷ بهمن (۱۶ فوریه) در این مورد منتشر کرده، آمده است که خانم رجوی در پی "اطلاع از توصیه و اطمینان های خانم کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا" از این دسته از ساکنان اشرف خواست که به اردوگاه حریه بروند.
ویکتوریا نولاند، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا هم در پی آن با صدور بیانیه ای خواستار آغاز انتقال داوطلبانه نخستین گروه از ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه حریه در روز جمعه هفدهم فوریه شد.
او گفت: "آمریکا کسانی را که به اردوگاه حریه منتقل می شوند رها نخواهد کرد. ما مدام و به طور مرتب از این اردوگاهبازدید خواهیم کرد".
وزارت امور خارجه آمریکا اطمینان داده است که از تلاش های سازمان ملل برای جابجایی صلح آمیز و امن ساکنان این اردوگاه و اسکان مجدد آنها در خارج از عراق حمایت کند.
سخنگوی دبیر کل سازمان ملل متحد روز چهارشنبه (۱۵ فوریه) با انتشار بیانیه ای خواستار آغاز انتقال ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه لیبرتی شده بود.
در این بیانیه آماده بود: "دبیر کل اعتقاد دارد زمان برای آغاز بلادرنگ فرایند انتقال ساکنان اردوگاه اشرف فرا رسیده است."
دبیر کل سازمان ملل متحد از مقامات عراقی و ساکنان اردوگاه اشرف خواسته بود تا به انجام رسیدن این انتقال، به همکاری مسالمت آمیز با یکدیگر ادامه دهند.
در این بیانیه، دبیر کل سازمان ملل متحد ضمن تاکید بر مسئولیت دولت عراق نسبت به تامین امنیت و رفاه ساکنان اردوگاه اشرف، به ساکنان آن اردوگاه متذکر شده بود که مسئولند از قوانین عراق تبعیت کنند.
در این بیانیه آمده بود: "باید از هر نوع اقدام تحریک آمیز یا خشونت اجتناب شود و هر اقدامی از این نوع غیر قابل قبول خواهد بود."
مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در عراق هم با انتشار مقاله اى در روزنامه نیویورک تایمز این موضع سازمان ملل را با جزییات تشریح کرده بود.
در این مقاله، آقای کوبلر در تشریح مراحل انتقال اعضای سازمان مجاهدین خلق از اردوگاه اشرف می گوید، در گام نخست، از ساکنان اردوگاه خواسته می شود که به طور داوطلبانه به یک محل موقت در نزدیکی فرودگاه بغداد منتقل شوند. در این محل، این افراد توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد مصاحبه خواهند شد تا شرایط آنها برای پناهندگی در کشوری به جز عراق بررسی شود.
به گفته آقای کوبلر، اکثر ساکنان اردوگاه اشرف پیشتر درخواست پناهندگی کرده اند، گروه کوچکی از این افراد به ایران بازگشته اند اما اکثر آنها مایل اند به جای دیگری بروند.
نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در عراق می افزاید، بر اساس این طرح که به تائید دولت عراق نیز رسیده است، دولت عراق نسبت به تامین امنیت ساکنان این اردوگاه در جریان جا به جایی، و عدم اجبار آنها به بازگشت به ایران متعهد شده است.
مارتین کوبلر می افزاید: "اردوگاه جدیدی که برای اسکان این افراد در نظر گرفته شده، یک پایگاه سابق تفنگداران ارتش آمریکا است که امکان اسکان بیش از ۵۰۰۰ نفر را دارد. این پایگاه اکنون با صرف هزینه قابل توجهی برای اسکان ساکنان اردوگاه اشرف آماده شده است."
به گفته نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در عراق، پس از موافقت اولیه رهبران اردوگاه اشرف با انتقال نخستین گروه ۴۰۰ نفره از این اردوگاه، این رهبران طی روزهای اخیر شرایط جدیدی را مطرح کرده اند که توسط دولت عراق رد شده است. آقای کوبلر هشدار داده که صبر دولت عراق رو به پایان است و هر تاخیر بیشتری می تواند به اقدامات تحریک آمیز و خشونت منجر شود.
مارتین کوبلر ضمن تاکید بر این که حفظ وضعیت به شکل موجود "نه ایمن و نه امکان پذیر است" در نتیجه گیری می نویسد: "زمان رو به پایان است و جان افراد می تواند در معرض خطر قرار گیرد. کلیه طرفین، اعم از ساکنان اردوگاه اشرف، دولت عراق و جامعه بین المللی – باید برای اطمینان حاصل کردن از اتخاذ مسیر مسالمت آمیز نسبت به اردوگاه اشرف، نقش خود را ایفا کنند."

تقال ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه «حریه» آغاز شد

 

گزارش ها حاکی است که نزدیک به چهارصد نفر از ساکنان اردوگاه اشرف بامداد روز شنبه این اردوگاه را به مقصد اردوگاه حریه (آزادی) در نزدیکی بغداد ترک کردند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، بهزاد صفاری، یکی از مشاوران حقوقی ساکنان اردوگاه اشرف از طریق تلفن به خبرگزاری فرانسه گفته است: نخستین گروه از ساکنان اردوگاه اشرف شامل ۳۹۷ نفر  به وسیله ۱۸ اتوبوس ساعت یک ونیم  بامداد روز شنبه به وقت محلی تحت محافظت نیروهای امنیتی عراق اردوگاه اشرف را ترک کردند.
بهزاد صفاری که به همراه نخستین گروه از ساکنان اردوگاه اشرف این اردوگاه را ترک کرده، می گوید: وسایل این افراد  در یک روند طولانی به دقت توسط نیروهای امنیتی عراق مورد بازرسی قرار گرفت. این بازرسی از ساعت ۲ بعداز ظهر روز جمعه آغاز شد و تا ساعت یک و ۱۵ دقیقه بامداد روز شنبه ادامه داشت.
جابه جایی ساکنان اردوگاه اشرف براساس توافقنامه بین سازمان ملل متحد و دولت عراق در ۲۵ دسامبر سال گذشته صورت گرفته است.طبق این توافقنامه پس از انتقال نزدیک به ۳ هزار و ۴۰۰ نفر ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه حریه در نزدیکی بغداد وضعیت آنها توسط کمیسیاریای عالی پناهدگان سازمان ملل متحد مورد بررسی قرار می گیرد.
یک سخنگوی مارتین کوبلر، نماینده سازمان ملل در امور عراق، گفته است:  دولت عراق مسئول اصلی تامین امنیت و رفاه ساکنان اردوگاه اشرف است.
به گزارش واشینگتن پست، این سخنگو اضافه کرده است: در عین حال، ساکنان اردوگاه نیز موظف و مسئولند که قوانین عراق را رعایت کنند.
هفته گذشته دبیرکل سازمان ملل متحد از دولت عراق خواسته بود تا جابه جایی ساکنان اردوگاه اشرف را آغاز کند.
درهمین زمینه، سازمان مجاهدین خلق ایران نیز روز پنجشنبه موافقت خود را با آغاز انتقال ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه حریه (آزادی) در بغداد، پایتخت عراق، اعلام کرد.
سازمان مجاهدین خلق گفته بود که پس از کسب اطلاع از «توصیه و اطمینان های خانم (هیلاری) کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا»، با این جابه جایی موافقت شده است.
در همین زمینه، ویکتوریا نولند، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا، نیز روز پنجشنبه در بیانیه ای  جابه جایی داوطلبانه ۴۰۰ نفر از ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه حریه را گامی «حساس» ارزیابی کرده است.
خانم نولند گفته است:«با ورود نخستین گروه از ساکنان اردوگاه اشرف به اردوگاه «حریه»، بلافاصله دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل می تواند برای بررسی، تعیین و تایید وضعیت پناهندگی آنها  اقدام کند. چنین اقدامی برای خروج ایمن ساکنان اردوگاه «حریه» ضروری است.»
اعضای سازمان مجاهدین خلق از ۲۵ سال پیش  و در دوران جنگ ایران و عراق در اردوگاه اشرف ساکن شده اند. این اردوگاه در ۶۵ کیلومتری شمال بغداد قرار دارد.
دولت عراق که مخالف حضور اعضای سازمان مجاهدین خلق در اردوگاه اشرف است  بیشتر تا پایان سال ۲۰۱۱  فرصت داده بود تا اعضای مجاهدین خلق اردوگاه اشرف را ترک کنند.  به دنبال مذاکرات سازمان ملل متحد با دولت عراق، توافقنامه ای امضا شد که براساس آن مهلت برای خروج مجاهدین خلق از عراق تمدید شد و  قرار شد تا اعضای مجاهدین خلق به اردوگاه حریه منتقل شوند.
رادیو فردا
ک گام به پیش ،‌دو گام به پس

عقب نشینی فضاحت بار مجاهدین

اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت مجاهدین بتاریخ 27/11/90 بخوبی نشان داد که مجاهدین در بازی سیاسی و فریب دادن ارگانهای بین المللی به انتهای خط رسیده اند. هرچند دوست دارند بازهم بازی را و البته بعنوان یک بازنده تا آخر ادامه دهند.

سیدحجت سیداسماعیلی عضو پیشین شورای مرکزی و ستاد اطلاعات مجاهدین

 هنوز چند روزی از هیاهوی تبلیغاتی مجاهدین به بهانه بزرگداشت سی و سومین سالگرد انقلاب 22 بهمن تحت عنوان "گردهمائی در پاریس" و سخنرانی شداد و غلاظ خانم مریم رجوی نگذشته است.
هنوز فریادهای انتقاد آمیز وی از امضای یادداشت تفاهم بین دولت عراق با سازمان ملل و عدم اطلاع و مشارکت نمایندگان مجاهدین، و بی توجهی دولت عراق و سازمان ملل متحد به شرط گذاریهای مجاهدین در انتقال ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ لیبرتی در گوشمان طنین انداز است.
و هنوز حرفهای فیلسوف مآبانه ایشان مبنی بر اینکه؛ بودن مجاهدین در لیست گروههای تروریستی آمریکا ، سپردن حفاظت قرارگاه اشرف به نیروهای عراقی و به رسمیت نشناختن مجاهدین بعنوان آلترناتیو جمهوری اسلامی ایران از جمله اشتباهات سیاسی دولتمردان آمریکائی است را از یاد نبردیم .
و اما در دنیای واقعی و بدور از هرگونه هیاهوی تبلیغاتی ، حوادث و اتفاقات به گونه دیگری رقم می خورند.
و حال پس از فروکش کردن گرد و خاک تبلیغاتی، باید شاهد این باشیم که مجاهدین با خفت و خاری راه کمپ لیبرتی را در پیش بگیرند.
انتشار بیانیه سخنگوی دبیرکل ملل متحد در روز چهارشنبه پانزدهم فوریه 2012 آب پاکی بود که بر خط و نشان کشیدن های مجاهدین علیه دولت عراق، سازمان ملل متحد و کمیساریای عالی پناهندگان ریخته شد و تمامی رشته آنها را پنبه کرد.
در این بیانیه آماده است:" دبیر کل اعتقاد دارد زمان برای آغاز بلادرنگ فرایند انتقال ساکنان اردوگاه اشرف فرا رسیده است."
در این بیانیه، دبیر کل سازمان ملل متحد ضمن تاکید بر مسئولیت دولت عراق نسبت به تامین امنیت و رفاه ساکنان اردوگاه اشرف، به ساکنان اردوگاه اشرف نیز متذکر شده که مسئولند از قوانین عراق تبعیت کنند.
این بیانیه می افزاید "باید از هر نوع اقدام تحریک آمیز یا خشونت اجتناب شود و هر اقدامی از این نوع غیر قابل قبول خواهد بود."
در بیانیه دفتر آقای بان کی مون تصریح شده است که کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد تایید کرده است که زیرساخت ها و امکانات در اردوگاه جدید با استانداردهای بین المللی و انساندوستانه مطابقت دارد.
این در حالی است که آقای مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل در عراق نیز با انتشار مقاله اى در روزنامه نیویورک تایمز موضع سازمان ملل را با جزییات بیشتری تشریح کرد.
به گفته نماینده ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در عراق، رهبران (مجاهدین ) طی روزهای اخیر شرایط جدیدی را مطرح کرده اند که توسط دولت عراق رد شده است. آقای کوبلر هشدار داده که صبر دولت عراق رو به پایان است و هر تاخیر بیشتری می تواند به اقدامات تحریک آمیز و خشونت منجر شود.
مارتین کوبلر ضمن تاکید بر این که حفظ وضعیت به شکل موجود "نه ایمن و نه امکان پذیر است" نتیجه گیری میکند: "زمان رو به پایان است و جان افراد می تواند در معرض خطر قرار گیرد. کلیه طرفین، اعم از ساکنان اردوگاه اشرف، دولت عراق و جامعه بین المللی - باید برای اطمینان حاصل کردن از اتخاذ مسیر مسالمت آمیز نسبت به اردوگاه اشرف، نقش خود را ایفا کنند."
بارها گفته ام واقعیت تلخ این است که باید قرارگاه اشرف را با 3400 تن سکنه آن بزرگترین فاجعه انسانی در خاک عراق و بعد از سقوط صدام بحساب آورد و آنچه در توضیحات آقای مارتین کوبلر هم به چشم میخورد صراحت و جدیت ملل متحد در پیشبرد روند انتقال ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ لیبرتی و البته بدور از هرگونه هیاهوی تبلیغاتی از یک سو و شناخت عمیق از شیوهای فریب مجاهدین از سوی دیگر است و باید اذعان کرد طی این مدت هم ملل متحد هیچوقت تحت تاثیر جوسازیها و فریبکاریهای مجاهدین قرار نگرفت و امروز نیز قبل از همه این سازمان مجاهدین است که این پیام را بخوبی گرفته و در خفت و خاری تن به جابجایی اولین گروه تعیین شده به کمپ لیبرتی داده است.
اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت مجاهدین بتاریخ 27/11/90 بخوبی نشان داد که مجاهدین در بازی سیاسی و فریب دادن ارگانهای بین المللی به انتهای خط رسیده اند. هرچند دوست دارند بازهم بازی را و البته بعنوان یک بازنده تا آخر ادامه دهند.
اطلاعیه شورای ملی مقاومت و کوتاه آمدن مجاهدین از خواسته های غیر منطقی و نامشروعشان محصول برخورد جدی ارگانهای بین المللی با پدیده شوم فرقه گرایی مجاهدین و حل و فصل یک فاجعه انسانی است.
و اگر مجاهدین تا دیروز حرفشان این بود که : ساکنان اشرف تنها می پذیرند که با خودروها و اموالشان به کمپ لیبرتی بروند در غیر این صورت کسی به لیبرتی نخواهد رفت ، حال مجبورند با یک چرخش 180 درجه ای در مواضع قبلی شان بپذیرند که طی روزهای آتی و البته بازهم با اما و اگرهایی ، ساکنان قرارگاه اشرف را راهی کمپ لیبرتی کنند.
در ضمن یادآوری این موضوع هم به خانم رجوی ضروری است ؛ اینکه مجاهدین باید به لیبرتی بروند تصمیمی نبود که همین دو روز پیش توسط وزارت خارجه آمریکا گرفته شده باشد. فراموشی البته بیماری خاص مجاهدین است که هرجا لازم باشد بنا به مصلحت آنها دچارش میشوند و جای دارد از خانم مریم رجوی سوال شود مگر صحبت های آقای دانیل فراید، مشاور ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور کمپ اشرف در تاریخ هشتم فوریه در مورد کمپ اشرف که اعلام کرده بود : " زمان آن فرا رسیده که مجاهدین خلق تصمیم بگیرند از پادگان اشرف به کمپ لیبرتی بروند. دولت آمریکا از جابجایی صلح طلبانه و موقت آنها در کمپ لیبرتی سپس بازاسکان دائم و نهایی ساکنین کمپ اشرف در ایران یا کشورهای ثالث استقبال و حمایت می کند." چه ابهامی برای شما وجود داشت که حال مجبور شدید بار دیگر " خواستار مذاکره خانم کلینتون و تصمیم نهایی وی درباره انتقال نخستین گروه از ساکنان قرارگاه اشرف به کمپ لیبرتی" شوید ؟ البته این نوع موضعگیری را هم باید در نیاز شدید تبلیغاتی مجاهدین و در ارتباط با حامیان سیاسی اش جستجو کرد و بدین ترتیب خانم مریم رجوی خواستند بگویند که اگر به درخواست خانم کلینتون نبود ما به هیچوجه به لیبرتی نمی رفتیم.
از سوی دیگر اینبار اما مجاهدین به شیوه پس و پیش کردن تاریخ ها، فریب کاری جدید خودشان را نشان دادند. مجاهدین در اطلاعیه شورا اعلام کردند که خانم مریم رجوی در 25 بهمن - 14 فوریه 2012 خواستار مذاکره خانم کلینتون و تصمیم نهایی وی درباره انتقال نخستین گروه از ساکنان اشرف به لیبرتی شده اند تا بدین ترتیب نشان دهند که مجاهدین یک روز قبل از تاریخ بیانیه دفتر آقای بان کی مون از وزارت خارجه آمریکا کسب تکلیف کرده بودند و خانم وزیر هم روز بعد جواب آنها را داده است و این ربطی به التیماتوم 26 بهمن - 15 فوریه 2012 دفتر دبیرکل ملل متحد به مجاهدین ندارد. در سیمای آزادی برنامه تلویزیونی مجاهدین هم اول اطلاعیه شورای ملی مقاومت و سپس بیانیه دفتر دبیرکل ملل متحد خوانده شد و سپس بخش هایی از صحبت های مسعود رجوی که در نهم دیماه امسال خطاب به ساکنین قرارگاه اشرف و در رابطه با اینکه مجاهدین در خروج از قرارگاه اشرف هیچ مشکلی ندارند پخش گردید. تا بدین ترتیب هم از بار شکست های پی در پی مجاهدین در مقابل سازمان ملل متحد و دولت عراق و همچنین از تاثیرات منفی آن بر روی ساکنین قرارگاه اشرف تا حدود زیادی کاسته شود.
در اطلاعیه شورای ملی مقاومت آمده است: روز گذشته ( 26 بهمن 90) خانم رجوی پس از اطلاع از توصیه و اطمینانهای خانم کلینتون وزیر خارجه آمریکا، از ساکنان اشرف درخواست کرد اولین گروه 400 نفری ساکنان اشرف در روزهای آینده به کمپ لیبرتی بروند تا جایی برای تردید در حسن نیت آنها باقی نماند؛ هرچند که با بردن کلیه خودروها و اموال منقولشان موافقت نشده است. انتقال گروههای بعدی پس از اعلام موافقت نماینده ویژه دبیر کل و دولت عراق ، با اطمینان های حداقل ، بویژه خارج شدن پلیس از داخل کمپ لیبرتی به منظور ممانعت از هرگونه تنش و خشونت و کشتار مجدد ساکنان، صورت خواهد گرفت. این برای امنیت و آرامش زنان از اهمیت مضاعف برخوردار است" .
ولی در ورای همه دغل کاریهای مجاهدین آنچه که در این اطلاعیه بیشتر باعث خشم و انزجار هر انسان شریف میگردد باز هم فریبکاری بیشتر از جانب مجاهدین است. در اطلاعیه آمده است : "کمپ لیبرتی از دسترسی آزادانه به خدمات پزشکی و از امکان دیدار با وکلا و خانواده ساکنان، برخوردار نیست . . . "
ظاهرا مجاهدین تحصن خانواده ها در شهرک آزادی در نزدیکی قرارگاه اشرف را فراموش کرده اند. آنها فراموش کرده اند مادرانی بودند که هرگز به آرزویشان که دیدار حتی یک لحظه ای فرزندانشان از پشت سیم های خاردار قرارگاه اشرف بود نرسیدند.
چه خانواده هایی که ماهها و حتی سالها وقت خود را تنها به این امید که بتوانند گمشدگان خود را بازیابند و آنها را در آغوش بگیرند در پشت درب قرارگاه اشرف سپری نکردند و چه حنجره ها و گلوهایی که در صدا زدن عزیزانشان از پشت سیم های خاردار قرارگاه اشرف پاره نشد و آنچه که نهایتا از سوی مجاهدین نصیب شان شد چیزی جز سنگ و کلوخ و فحش و ناسزا نبود. پدیده ای که در قرن حاضر در نوع خود بی نظیر و البته تکاندهنده است.
مجاهدین در هر شرایطی و علیرغم بن بستی که در آن گرفتار آمده اند بازهم از تهدید ارگانهای بین المللی دست بر نمی دارند. در این اطلاعیه نیز مجاهدین با دست آویز قرار دادن مقولات انساندوستانه و با این جملات که : "استاندارهای بشردوستانه، حقوق بشر و استانداردهای بین المللی حفاظت پناهندگان ، صرفنظر کردنی نیستند. ساکنان اشرف، اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به جابجایی اجباری با فشار و تهدید تن نخواهند داد." اطلاعیه خود را به پایان برده اند.
نتیجه اینکه وضعیت فعلی مجاهدین و سرازیر شدن ساکنان قرارگاه اشرف به سوی کمپ لیبرتی محصول سه دهه خیانت و اعمال خشنونت های بی حد و حصر توسط رهبران تشکیلات فرقه ای مجاهدین هم در حق مردم ایران و هم در حق اعضای خود سازمان از سال 1360 به این سو بوده است.
مجاهدین تلاش کردند با استفاده از هر وسیله نامشروع، قدرت سیاسی در ایران را بدست بگیرند. بدعتی که در تاریخ معاصر ایران بی نظیر بوده و هست. به همین دلیل هم مجاهدین تشکیلاتی نامشروع به حساب می آیند که هیچ ربطی به آنچه مجاهدین آنرا " مقاومت مردم ایران" می خوانند ندارد و مجاهدینی که تا دیروز در "نوک پیکان تکامل" حرکت میکردند حال باید در اوج ذلت و سرافکندگی تمام راهی کمپ لیبرتی شده و از کشورهای اروپائی و آمریکا که حاضر به پذیرش آنها در کشورهایشان نیستند گدایی پناهندگی کنند و البته این منطق تاریخ و سرنوشت محتومی است که مجاهدین با دست خود و برای خود رقم زدند.

-------------

 

 دغدغه های یکی از لیبرتی نشانان

یادم میاید آقای هزار خانی خودمان که عضو شورای ملی مقاومت خودمان هم هست در یکی از برنامه های ارتباط مستقیم خانم کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا را بخاطر موضعگیری ناپخته و بدون هماهنگی اش سر سازمان، شیربرنج نامیده بود و این حرفش آنقدر برای برادر مسعود و خواهر مریم خودمان خوشایند بود که در نشستهای داخلی همواره به آن استناد می کردند بنحوی که برای تمام ما ساکنان اشرف اصطلاح شیر برنج معادل سرکار خانم کلینتون بوده و البته برای ما برادران و گوهران بی بدیل اسباب زحمت و دردسر و فاکت، حتی  اگر می خواستیم یک کاسه  شیربرنج بخوریم اول باید غسل می کردیم و فاکتش را در گزارش هفتگی خودمون می نوشتیم  بعد آنرا می خوردیم تا خدای ناکرده نکند یک وقت از اینکه بیاد این خانم شیر برنج افتادیم عیار گوهری ما کم بشود و زبانم لال انقلاب خواهر مریم سوراخ گردد .

 

وقتی  توی خبرها شنیدم که  خواهر مریم  بنا به توصیه شیر برنج یعنی همین خانم کلینتون قبول زحمت نمودند و دستور تخلیه کانون استراتژیک نبرد خودمون را صادر کردند اول رفتم فاکت غسلم را نوشتم بعد هم به هوش و زکاوت و درایت و شجاعت خواهر مریم احسنت گفتم و یک گزارش درک و دریافت هم برای خواهر اف ام خودمون نوشتم و بعدش یک کمی با خودم محفل زدم ( البته فاکت محفلم را هم نوشتم و دست خودم را رو کردم ). پیش خودم  فکر کردم  که چی شده این خانم کلینتون یکدفعه برای رهبری اینقدر مهم و محترم شده  که بخاطر یک توصیه خشک و خالی اش، رهبری دستور دادند تا ما از تمام شعارهای مقاومت و ایستادگی تا آخرین نفر و آخرین نفس برای حفظ اشرف کوتاه بیاییم، اشرفی که برای حفظ اش دهها نفر را قربانی کردیم و صدها نفر را برای همیشه از نعمت سلامتی محروم ساختیم، واقعا چه اتفاقی افتاده است؟ چرا باید شخصیتی که تا چندی پیش آنقدر بی ارزش می نمود که شیر برنجش می خواندیم، یکدفعه توصیه اش آنقدر مهم و ارزشمند و قابل توجه شود که همه خونهایی که در این سالها ریخته شد را یکباره بیرنگ نماید و همه شعارهای ما  را زیر سئوال ببرد و همه بیا بیا گفتنها و رجز خوانیهای برادر مسعود ما را چون زوزه ای در باد از خاطره ها پاک کند؟ اصلا این شیر برنج چه حقی دارد توصیه بکند که خواهر مریم ما مجبور شود توی رودر بایستی گیر کند و چنین دستوری را صادر کند؟

 در لیبرتی ما اشرف نشانان و گوهران بی بدیل و نوامیس ایدئولوژیک چگونه می توانیم نشستهای عملیات جاری و غسل هفتگی برگزار کنیم؟ چه کسی برای ما نشستهای دیگ و پروژه خوانی و لایه ای می گذارد و به ما بد بیراه می گوید؟ چه کسی روی ما تیغ می کشد؟ ما مختصات و درک و دریافتهای خودمان را به کدام خواهر اف ام باید بدهیم؟ راستی اینهمه فروغ و بهار و فتح المبین که بدست آوردیم چه می شوند؟ لباسهای فرم و فرنچ و مدالهامون چی؟ از همه مهمتر تیرکمانها و فلاخنها و ساق بندها و کلاه پتوییها و ضربه گیرها مون چه می شوند؟ حتما مثل توپها و تانکها وسلاحها...

آهان، حالا فهمیدم، حتما تیرکمانها را می دهیم تا صاحب تیرکمان را حفظ کنیم، ای بنازم به این برادر مسعود که چقدر استراتژیک فکر می کنه!... اما اگر اشرف را بدهیم چه چیزی را حفظ می کنیم؟...  رهبری را چه دیدی، شاید همین فردا اعلام کند لیبرتی کانون استراتژیک نبرد است و اگر لیبرتی بایستد جهان خواهد ایستاد...  وای چه شود... یک برج آزادی می زنیم توی لیببرتی که جهانش از برج آزادی اشرف هم  بزرگتر باشد ...

راستش نمی دانم توی این لیبرتی خراب شده علف و آشغال و اینها هست یا نه، اگر یک وقت نبود چی؟ ما مسئولیت دوم و خدمات عمومی و تحت  امری خودمان را چکار کنیم؟ از اینها مهمتر اصلا آنجا کامپیوتر دارد یا نه؟ ما چه جوری کار اجتماعی بکنیم و ازحال و هوای هوادارهای چند صد میلیونی خودمان توی عراق و سوریه و اردن و یمن و مصر و بحرین و عربستان و اسراییل و... با خبر بشویم و از آنها امضاء جمع کنیم؟ ...

واقعا چقدر کند ذهن هستم، الان یک ماه است که ما چهارصد نفر را توجیه می کنند باز من سئوال دارم، من چکار دارم به این حرفها؟ بی خیال بابا، شیر برنج را بچسب .

 

ابوالفضل فریدونی